Gold rush in the outback

Vanmorgen waren we bijtijds op weg richting Marble Bar, een tocht van 200 km. Onderweg vonden we eindelijk een plek waar we de lange treinen van dichtbij konden fotograferen. Eerder had iemand al voor ons geteld, dat er 240 bakken met ijzererts 1 treintransport vormden. Bij zo'n lange combinatie wordt wel een extra loc. gebruikt, 1 voor, 1 achter. Het is een bijzar gezicht, dat je zowel links als rechts tot aan de horizon dezelfde trein ziet. Deze trein leek 3x langer dan die 240 bakken.

Marble Bar heeft de reputatie verdiend het heetste stadje te zijn in Australie vanwege de constante hoge temperaturen, ervaren gedurende de zomer. Het record staat op 160 aaneengesloten dagen boven de 37,8 graden, geregistreerd tijdens de zomer van 1923 -24. Ze staan in het Guiness Book of Records. Dat noemen we nog eens een hittegolf.

In 1891 werd er goud ontdekt. De Comet Gold Mine, die in 1936 werd opgericht hebben we vandaag bezocht. Er wordt inmiddels geen goud meer gedolven. Dat is niet meer rendabel. We kregen een rondleiding door het museum en hebben het mijngebied en apparatuur bekeken. Zo ook de oude gebouwen in het stadje.

Er zijn bijzonder mooie kleurrijke samenstellingen van mineralen, gesteenten (zoals jasper bar, een groen gesteente en een rood gesteente, naam vergeten) in een strook in de rivier. Pioniers zagen dit voor marmer aan. Dit gesteente is geplaatst als barblad in het lokale hotelcafe. Zo komt het plaatsje aan zijn naam Marble Bar. Helaas was het hotel gesloten.

We konden niet terug via de onverharde weg omdat het mogelijk hard geregend had en er een kans in zat, dat we de rivier niet konden oversteken. De herfst begint hier z'n intreden te doen. Het was dan ook maar 45 graden vandaag in de schaduw. We hebben nog 83 kilometer teruggereden en logeren nu weer op een plek langs de weg, waar je mag parkeren. De enige faciliteiten hier zijn een toilet, een prullebak en picknicktafels.