Carnarvon

Vandaag vertrokken we van Shark Bay richting Ningaloo, het gebied van de koraalriffen, maar niet voordat we nog voor een laatste keer bij de dolfijnen keken. Het voeren van de dolfijnen op zich is een tam gebeuren. Het is een leuk verhaal en bijzonder, dat je de dolfijnen zo dichtbij langs je voeten ziet zwemmen. Maar nu hadden ze een levende vis ontdekt en een moeder besloot haar jongen te laten zien hoe ze hierop moest jagen. Ze gingen hier achteraan. Dit was bijzonder leuk om te zien.

Onderweg gingen we naar Shell Beach, niet om te zonnen of te zwemmen, maar om dit fenomeen te bewonderen. Dit gigantisch brede strand (ons Haagse strand is er niets bij) is gevuld met witte kleine schelpjes. Vroeger werden de schelpjes in vierkante mallen geperst en als bouwmateriaal voor huizen gebruikt.

Ook bezochten we Hamelin Pool, waar een grote kolonie stromatolieten leeft. Dit is een koraalachtige soort die bestaat uit cyanobacterien, bijna identiek aan organismen die 3,5 miljard  jaar geleden bestonden en door hun gebruik van photosynthesis grotendeels beschouwd worden voor het scheppen van onze huidige atmosphere, de weg vrijmakend voor meer complex leven. Bij hoog water komen er allemaal bubbeltjes uit deze rare stromatolieten. Het was mooi turquiose water. Het natuurreservaat zou geschikt zijn voor snorkelaars, maar we konden geen plek vinden om het water in te gaan. Binnen 300 meter van de stromatolieten mag je namelijk niet snorkelen. Daardoor schoot het snorkelen erbij in. Helaas.

We stopten in Carnarvon met als doel te tanken, de koelkast te vullen en te pinnen en misschien zou het lukken hier een hapje te eten, wat immers door de brand in Monkey Mia mislukt was. Het is zondag. Geen restaurant te vinden. Dat wordt dus weer zelf koken. De camping in Carnarvon heeft de beste keuken tot nu toe, volledig van roestvrij staal en met 2x een 4-pits-gasfornuis en ruime koel-vries ruimte's. Bijzonder lux en schoon. Nico kookt weer een heerlijke maaltijd op de camping.