Coral Bay

In Carnarvon hebben we 's-morgens eerst nog de One Mile Jetty, gebouwd in 1897, afgewandeld. Dit is een pier van 1,6 kilometer, waarvan het eerste stuk boven de mangroven, het laatste boven zee. Er loopt een slingerende spoorbaan overheen en de houten pier is in zo'n slechte staat, dat we ons toch wel zorgen maakten of we er niet doorheen zouden zakken. De gemeenschap vraagt een donatie en probeert door zo af en toe een biels te vervangen, de boel te restaureren. Eerlijk gezegd hopen we, dat ze ook aan de pijlers van de pier denken. Het schijnt, dat het treintje er nog regelmatig overheen rijdt. Toen wij aankwamen, waren ze echter met reparatie bezig aan het spoor. Misschien is het een leuk idee om ook zo'n lange visserspier en wandelpromenade in Scheveningen te bouwen.

De diesel voor die lange afstanden begint aardig aan te tikken. Even vol tanken: 270 Australische $ = 180 Eur. Maar ja, dan heb je ook wat.

Vandaag reden we naar Coral Bay, een onderwaterparadijs met azuurblauw water. Daar aangekomen reden we langs de camping, die aan het strand ligt. We zagen gelijk een mooie plek met zeezicht. Deze plek hebben we geclaimd en gekregen. De middag hebben we doorgebracht met het drinken van een capuccino en snorkelen in de schitterende baai. We zijn niet ver uit de kust gegaan en zagen daarom weinig koralen, wel veel vis. Om met walvishaaien te kunnen zwemmen moet je diep in de buidel tasten. Dit kost 500 Australische $ p.p. Te gortig vonden we. Dit komt omdat er een vliegtuig de lucht in gaat om de walvishaaien en mantaroggen te spotten. Dan is het natuurlijk nog de vraag of je hen ziet en bij kunt houden. Ach en eigenlijk is zo'n vakantie ook al bijzonder decadent en erg mooi.

's-Avonds had Nico vrij af met koken en heeft hij een Goldband Snapper gegeten en ik een pizza. Het was heerlijk.