Craigdarroch Castle

We beginnen deze mooie warme dag met een picknick-ontbijt in de haven.

De plek, waar de totempalen staan, is een donkere plek, waardoor het niet goed lukt deze heiligdommen van de Indianen te fotograferen.

Vandaag staat Craigdarroch Castle op het programma. We wandelen het centrum uit en zien nog wat Victoriaanse panden en wat winkels, maar de omgeving wordt minder boeiend totdat we in de wijk van het kasteel komen.

Het gebouw heeft de stijl van een middeleeuws kasteel. Het werd gebouwd in 1890 voor de Schots-Canadese kolenmagnaat Robert Dunsmuir, maar hij overleed nog voor de bouw af was. Zijn vrouw trok in het kasteel met haar 3 dochters en 2 kleinkinderen. Een jaar na de dood van Joan werd het kasteel geveild en verkocht. Er kwamen daarna een Militair ziekenhuis en diverse scholen in. Nu is het een museum.

Hoewel het een mooi gebouw is met mooie decoraties, is het interieur een rommeltje en veel te vol. Indertijd is met de veiling het interieur los van het gebouw verkocht. Men heeft geprobeerd de inrichting, met bij elkaar gebrachte stukken uit die tijd, terug te brengen.

Wel mooi vinden we, de grote met hout beklede hal met een 87 treden tellende trap, de portretten van Robert en Joan Dunsmuir en de gebrandschilderde ramen. De balzaal op de bovenste verdieping heeft een schitterend uitzicht over het centrum van Victoria.

In de hal op de 2de verdieping is een authentiek intercomsysteem. Via de daar aangebrachte spreekbuizen kon vanaf deze verdieping naar beneden worden gecommuniceerd.

Terug lopen we via een andere route en belanden op een schitterend landgoed. Helaas kunnen we geen uitgang vinden, waardoor we er via de ingang weer uit moeten.

Lopend langs een kerkhof, zien we hertjes grazen. Voor ons stedelingen blijft dit toch een bijzonder en vertederend beeld.

Onderweg zoeken we nog een Geocache. Deze heet: ‘Granny’s Beach’. De cache-eigenaren kwamen hier vroeger vaak met hun oma en hebben fijne herinneringen aan deze plek, waar ze vlotten bouwden van drijfhout en kelp. Ze baden ook in de zwembadjes, die door getijden ontstonden.

Via het zuiden van Victoria liepen we langs het kiezelstrand terug naar het centrum. We observeerden nog een poos de paragliders, die handig gebruik maakten van de thermiek langs de hoog oplopende kust.

Het was weer een flinke tippel. We beloonden onszelf met een vroeg diner bij ons vegetarische restaurant. Annette was volledig af gestoffeerd en viel om 19.00 uur in slaap.