Dingo-Day

Het was nog maar 20 kilometer rijden naar Tom Price. Onderweg zagen we 3 dingo's. Vlak naast de wagen. Helaas gaat dit allemaal zo snel, dat we deze niet op camera vast hebben kunnen leggen.

Onderweg hoorden we een raar geluid en hoopten, dat dit vanzelf weg zou gaan. Dit was niet het geval. Toen Nico later in Tom Price de wagen verplaatste en ik er naast stond, hoorde ik pas goed, wat een lawaai de wagen maakte. Het leek wel een koffiemolen. Een garagehouder heeft een steen verwijderd tussen de remschijf en het remblok. En we konden weer verder. Dit bleek zo gebeurt. De compressor was gelukkig snel gevonden. De eigenaar van de wagen gaf z'n creditcardgegevens door en het was geregeld.

Op naar Karijini National Parc, volgens velen een van de mooiste parken van Australie. Het landschap lijkt heuvelachtig totdat je bij het 1ste uitzichtpunt komt en je realiseert, dat er allemaal kloven, ravijnen tussen zitten. Hier stroomt water tussendoor. Het schijnt 100 meter diep te zijn, maar lijkt veel dieper. Hier hadden we een aantal wow-momenten.

We zijn afgedaald naar de kloof van Weano Gorge (20 minuten heen en terug), waarna we in de auto even bij moesten komen. Dit onder het genot van een heerlijk zoete en koude watermeloen uit onze super goed werkende koelkast. Eindelijk iets kouds gevonden. Er wordt hier als advies gegeven om voor een wandeling van 1 1/2 kilometer 2 a 3 liter water mee te nemen. Dat zegt genoeg. Eerlijk gezegd maken wij geen wandelingen van 1 1/2 kilometer. Dat is bij deze temperaturen niet te doen. Terwijl we in Nederland onze hand niet om draaien voor een vierdaagse.

We logeren in Ecoretreat Karijini. We hebben een schitterende plek, zien niemand anders, maar de barbeque e.d. is volledig verroest. De douche met wc zit onder de spinnenwebben en rood aardestof. Blijkbaar echt eco. We hebben 2 kranen, waar allebei heet op staat en warm water uit komt. Wat wil je ook als het 45 graden is. Het warme water wordt verwarmd met zonne-energie en het koude water door de warmte in de grond. Onze huid en t-shirts krijgen net als de auto al de rode stoffige kleur van de grond.

En dan nog net voor het slapen even een toiletbezoek. Het was aardedonker. Gelukkig had Annette een zaklamp en scheen hiermee het toilet in. Er zat een joekel van een zwart-gele slang in een hoek. Ik ben gelijk het toilet uitgerend en heb een andere opgezocht. Hier trof ik slechts een salamander. Heerlijk zo in de vrije natuur. Mijn vader had een slangenfobie. Waarschijnlijk heeft hij hiervan toch iets aan mij nagelaten. Waarschijnlijk was het een supergifte Eastern Tiger Snake.