Manning Park, Hope

We waren weer vroeg op pad. In dit Nationale Park liggen veel mooie wandelroutes. De Beaver Pond-route was gemakkelijk gevonden omdat het coördinaat vanwege het cachen al in de GPS stond. De bevers waren helaas al lang vertrokken, maar het is zeker een mooi gebied.

Bij het begin van de route van de ‘Strawberry Flats’ stond, zoals ook elders vermeld: ‘Be Bear Aware’. Dit betekent, zoiets als: Kijk de beer niet aan. Loop rustig opzij. Loop al pratend verder. En wat dan, als je elkaar niets te vertellen hebt? We zaten weer op een behoorlijke hoogte, waardoor plaatselijk de paden nog met veel sneeuw bedekt waren. Dit liep niet erg gemakkelijk, maar hierdoor zagen we wel een pootafdruk van een beer in de sneeuw. In deze omgeving kwamen inderdaad mini aardbeienplantjes boven. Dit gebied heeft hele lange winters en erg korte zomers. Daardoor waren de aardbeienplantjes alleen aan de kleine blaadjes herkenbaar. Sporadisch waren er wat aardbeienbloemen zichtbaar. Op de aarbeienvlakte, zagen we verschillende hopen berenpoep (een soort zwarte paardenpoep). Beren eten ook vruchten. Waarschijnlijk was deze vlakte daarom hun domein geworden. De beer gluurde vast tussen bomen en struiken, rondom de vlakte, naar ons. Maar meer dan de afdruk en de verse poep zouden we vandaag niet vinden.

We reden naar het plaatsje Hope om daar uit eten te gaan. We hebben lang gezocht om een fatsoenlijk restaurant te vinden. Of ze hadden niets vegetarisch of het was te Amerikaans. Veel keuze was er niet. En net toen we de ‘Hope’ hadden opgegeven ontdekten we, buiten de stad, een Grieks restaurant, dat wat zou kunnen zijn. Het was inderdaad goed.